Γράφει ο Ραφαήλ Νησιάγκας
Κάτι τέτοιο συνέβη και με την περίπτωση του Χαβιέρ Μασεράνο. Ένας ποδοσφαιριστής γεννημένος ηγέτης, αρχηγός με όλη την σημασία της λέξεως. Στον χθεσινό αγώνα της Αργεντινής με την Ολλανδία, δίδαξε τους νέους ποδοσφαιριστής πως πρέπει να συμπεριφέρεται ένας ηγέτης. Για εμάς που γνωρίζουμε ποιος είναι ο Χαβιέρ Μασεράνο και δεν κάνουμε από χθες πως τον ξέρουμε και δεν μάθαμε χθες την ποδοσφαιρική του αξία, δεν είναι υπερβολή να πούμε πως χθες πραγματοποίησε μια από τις καλύτερες (αν όχι την καλύτερη) εμφάνιση του με την φανέλα της "Αλμπισελέστε".
Μια εμφάνιση που αποτέλεσε έναν από τους βασικότερους λόγους, για τους οποίους η Αργεντινή κατάφερε και προκρίθηκε στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου για πρώτη φορά μετά από 24 ολόκληρα χρόνια. Η φάση του 90' με το φοβερό τάκλιν της τελευταίας στιγμής, προτού ο Ρόμπεν "πυροβολήσει" τον Ρομέρο, είναι μια φάση που ίσως σε 5 μέρες συζητιέται ως "η φάση που χάρισε στην Αργεντινή το τρόπαιο του Μουντιάλ". Κάποιοι θα μιλούν για... "το πόδι του θεού".Και δεν είναι μόνο αυτό το τάκλιν, είναι η συνολική του παρουσία. Ένας πραγματικός ακούραστος σκύλος, που έτρεχε σαν τρελός για 120 λεπτά στον χώρο μεταξύ άμυνας και κέντρου. Ένας πιστός εργάτης που μάρκαρε, κάλυπτε θέσεις, έκλεινε τρύπες. Ένας ηγέτης με τα όλα του, που ωθούσε τους παίκτες και τους ενέπνεε σιγουριά στα μετόπισθεν.
Βέβαια, όσοι γνωρίζουν τον Μασεράνο θα θυμηθούν ανάλογα τρεξίματα καθ όλη την διάρκεια αγώνων και με τις φανέλες των Γουέστ Χαμ, Λίβερπουλ και Μπαρτσελόνα. Ειδικά στην Μπαρτσελόνα που αγωνίζεται τώρα, το σίγουρο είναι πως αν έπαιζε ως αμυντικός χαφ ίσως να είχε εκτιμηθεί περισσότερο. Αλλά το γεγονός πως έχει αντικαταστήσει επάξια τον Πουγιόλ στο κέντρο της άμυνας, είναι κάτι που απαιτεί σεβασμό. Ασφυχτικό μαρκάρισμα στον αντίπαλο, τρέξιμο μέχρι τελικής πτώσεως, θυσία σκέτη για την ομάδα (όποια και αν είναι αυτή).Ένας ηγέτης όπως ο Μασεράνο, θα εμψυχώσει τους συμπαίκτες του στη διαδικασία των πέναλντι και θα πωρώσει τον Ρομέρο, λέγοντας του:"Σέρχιο, σήμερα είναι η ευκαιρία σου. Σήμερα, σήμερα θα γίνεις ήρωας. Το κατάλαβες;". Και έτσι έγινε. Ο Ρομέρο "έπιασε" δύο πέναλντι και η Αργεντινή προκρίθηκε.
Και το αστείο είναι πως ο Λουίς Ενρίκε, ο νέος προπονητής της Μπαρτσελόνα, τελικά... πείστηκε να κρατήσει τον Μασεράνο ως ανταμοιβή για την καλή του παρουσία (έχοντας φυσικά πραγματοποιηθεί κάποια άλλα εγκλήματα μεταγραφικών αποχωρήσεων). Αναρωτιέμαι αν θα παραμείνει προπονητής ο Λουίς Ενρίκε όταν βρεθεί σοβαρή διοίκηση...
Πως είναι δυνατόν μια τέτοια ηγετική φυσιογνωμία να μην φοράει το περιβραχιόνιο του αρχηγού και να το έχει ο Μέσι, που στέκεται μόνος του, την στιγμή που πίσω του ο Μασεράνο γεμίζει με ψυχικές δυνάμεις τους συμπαίκτες του; Είναι απορία πολλών.
Ένας ηγέτης δεν είναι απαραίτητο να φοράει το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Ένας ηγέτης δεν απαιτεί το υψηλότερο συμβόλαιο στον σύλλογο που αγωνίζεται. Ένας ηγέτης δεν απαιτεί να παίξει βασικός. Ένας ηγέτης θα σεβαστεί αυτό που είναι καλύτερο για την ομάδα του. Ένας ηγέτης δεν χρειάζεται να αγωνίζεται για να εμπνεύσει και να παροτρύνει τους συμπαίκτες του. Ένας ηγέτης θα πει μια μόνο κουβέντα για να σπρώξει την ομάδα του. Ένας ηγέτης μπορεί να είναι αθόρυβος και αόρατος και εν τέλη να έχει κάνει όλη την "βρώμικη" δουλειά και στο τέλος να είναι πρωταγωνιστής στη φάση του αγώνα, ακόμα και της διοργάνωσης. Ένας ηγέτης με Cojones. Ένας ηγέτης που θα κινείται ασταμάτητα, όσο χρονών και αν φτάσει. Ένας ηγέτης απλά παίζει για την ομάδα του, ούτε για τον εαυτό του, δεν χαμπαριάζει από τραυματισμούς, δεν ασχολείται με τα φώτα της δημοσιότητας και κάνει αυτό που είναι απαραίτητο για να αναδείξει την ομάδα του πρωταθλήτρια. Ένας ηγέτης παίζει με πάθος, διδάσκοντας παράλληλα αθλητική παιδεία, ευγενή άμιλλα και ευ αγωνίζεσθαι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου