¡Vamos Argentina!

Η Αργεντινή αποτελεί μια από τις σπουδαιότερες και πιο παραδοσιακές ομάδες των Παγκόσμιων Κυπέλλων. Παρόλο που έχει κατακτήσει το Μουντιάλ μόλις δύο φορές, είναι αρκετοί οι ποδοσφαιρικοί φίλαθλοι που λατρεύουν το παιχνίδι της και επιλέγουν να την υποστηρίξουν.

Γράφει ο Ραφαήλ Νησιάγκας






Προσωπική μου εκτίμηση είναι πως θα φτάσει μέχρι τα ημιτελικά. Όχι ότι δεν είναι ικανή να περάσει στον τελικό, αλλά θεωρώ πως υπάρχουν πληρέστερες ομάδες, όπως η Γερμανία και η Ισπανία. Έχει αδύναμα σημεία, όπως είναι δηλαδή η θέση του τερματοφύλακα, η αμυντική λειτουργία, η έλλειψη προσωπικότητας στον πάγκο και... τα κεφάκια του Μέσι.

Καλοί οι Ρομέρο και Αντούχαρ για το τέρμα, αλλά ο Γουίλι Καμπαγέρο θεωρώ πως άξιζε να ταξιδέψει στη Βραζιλία. Κάτι που δεν συνέβη λόγω Μέσι... Όσον αφορά την άμυνα, με εξαίρεση τον Γκαράι, μπορεί εύκολα να διαπιστώσει κανείς πως η άμυνα δεν είναι το μεγαλύτερο όπλο της Αργεντινής. Όπως και κάθε ομάδας της Λατινικής Αμερικής. Στον πάγκο, ο Αλεχάντρο Σαμπέγια μπορεί να είναι 60 χρονών, όμως είναι φρέσκος προπονητής. Η καριέρα του ξεκίνησε στην Εστουδιάντες το 2009 και μέσα σε δύο χρόνια κατέκτησε ένα πρωτάθλημα Αργεντινής και ένα Κόπα Λιμπερταδόρες, πριν αναλάβει την τεχνική ηγεσία της "Αλμπισελέστε". Όμως δεν δείχνει να είναι η προσωπικότητα που μπορεί να επιβληθεί. Για αυτό και δεν επιλέχτηκαν οι Τέβες και Καμπαγέρο, διότι αμφότεροι είναι τσακωμένοι με τον Μέσι. Εκτός από αυτό, δεν επιλέχτηκε ούτε ο Μπανέγα, κάτι που δυσαρέστησε και τον Μέσι και τον Ντι Μαρία...

Αγωνιστικά, βλέποντας την Αργεντινή σκέφτεσαι πως γίνεται οι παίκτες της αγωνίζονται στην Ευρώπη. Κάθε φορά, βλέπεις να αγωνίζεται μια ομάδα μεταξύ Μπόκα Τζούνιορς και Ρίβερ Πλέιτ... Αυτή η ομάδα είναι, για το καλό του ποδοσφαίρου, καταδικασμένη να βασίζεται σε επιθετικογενή παίκτη (είτε χαφ, είτε εξτρέμ, είτε φορ) και ο τρόπος που αναπτύσσεται πάντα από τα άκρα, είναι κάτι που κάνει ελκυστικό το παιχνίδι της. Ας σκεφτούμε επιθετική 3άδα Μέσι, Ντι Μαρία, Αγκουέρο και ας βάλουμε την φαντασία μας να οργιάσει...

Και δεν είναι μόνο αυτοί. Είναι δύσκολο να σκεφτεί κανείς πως στον πάγκο θα βρίσκονται οι Ιγκουαίν, Λαβέτσι, Παλάσιο, Μάξι Ροντρίγκες και Ρίκι Άλβαρες... Και πίσω στον άξονα, τους Μασεράνο και Μπίλια (είτε Γκάγκο) θα συνοδεύει επιθετικά ο Αουγκούστο Φερνάντες της Θέλτα (που προσωπικά θεωρώ εξαιρετικό παίκτη).

Μιας και το παιχνίδι ανάπτυξης βασίζεται στα άκρα, θα δούμε πολλές φορές τους Ρόχα και Καμπανιάρο σε ρόλο μπακ-χαφ για να ανεβάσουν το παιχνίδι. Στα μετόπισθεν, το τέρμα θα φυλάνε οι Ντεμικέλις και Γκαράι.

Δεν είναι σίγουρο μέχρι που θα καταφέρει να φτάσει αυτή η Αργεντινή. Το μόνο σίγουρο είναι πως θα την απολαύσουμε. Και περιμένουμε να δούμε τα μεγάλα πράγματα που έχει υποσχεθεί ο Μέσι με την φανέλα της Εθνικής του ομάδας.