Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2017

Στο παραμύθι της Λέστερ, νικητής ο δράκος

Σαν  κεραυνός εν αιθρία έσκασε στην παγκόσμια ποδοσφαιρική κοινότητα η απομάκρυνση του Κλαούντιο Ρανιέρι από τον πάγκο της Λέστερ. Κίνηση που έχει προκαλέσει τα τελευταία εικοσιτετράωρα τη χλεύη και την αποστροφή των απανταχού ποδοσφαιρόφιλων, κυρίως για την αγνωμοσύνη που επέδειξε η διοίκηση των "αλεπούδων" προς τον Ιταλό τεχνικό.


Γράφει ο Άρης Σταμόπουλος



Από μικρά παιδιά, όταν ακούγαμε κάποια ιστορία από τους γονείς ή τους παππούδες μας, περιμέναμε με ανυπομονησία για την έκβασή της. Για ένα χαρούμενο τέλος. Το περιβόητο happy ending, στο οποίο κάθε παραμύθι οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια. Χωρίς δυσάρεστα γεγονότα, χωρίς αναποδιές, χωρίς κάτι να πάει στραβά. Άλλωστε, σε ένα ονειρεμένο φινάλε όλα κυλούν ιδανικά για τους ήρωες, δίχως απρόοπτα. Αλήθεια όμως, έχουμε ποτέ αναρωτηθεί πως τελειώνει πραγματικά ένα παραμύθι; Τι υπάρχει μετά το "κι έζησαν αυτοί καλά, κι εμείς καλύτερα";

Την περασμένη Πέμπτη, λοιπόν, γράφτηκε ο επίλογος στο παραμύθι της Λέστερ. Της ομάδας που ευθύνεται για το μεγαλύτερο αθλητικό θαύμα του 21ου αιώνα. Και δεν ήταν διόλου χαρμόσυνος. Αντιθέτως, ήταν κυνικός και απότομος, όπως ακριβώς η εποχή που ζούμε. Τα πάντα ορίζονται από το αποτέλεσμα και η αποτυχία διαδέχεται την επιτυχία με ταχύτατους ρυθμούς. Η Λέστερ κινδυνεύει άμεσα με υποβιβασμό, ενώ πριν περίπου 10 μήνες ανακηρυσσόταν Πρωταθλήτρια Αγγλίας. Στο πρωτάθλημα έχει πραγματοποιήσει 5 νίκες σε 25 αγωνιστικές, τη στιγμή που η περσινή της συγκομιδή ήταν τριπλάσια στον αντίστοιχο αριθμό αγώνων. Το στατιστικό αυτό αποκαλύπτει όλη την αλήθεια για τη φετινή πορεία της Λέστερ.

Οι "αλεπούδες" πληρώνουν το παράλληλο ντεφορμάρισμα-αδιαφορία των Βάρντι-Μαχρέζ, που έχει οδηγήσει στην επιθετική τους αφλογιστία (47-24), σε συνδυασμό με τη φυγή του Καντέ για την Τσέλσι. Το κενό του Γάλλου αμυντικού μέσου ουδέποτε αναπληρώθηκε με την αμυντική συμπεριφορά της ομάδας (27-43) να αποτελεί την αχίλλειο πτέρνα της. Σαφώς και κανείς δε θα περίμενε η Λέστερ να ξαναπάρει το πρωτάθλημα. Εντούτοις, η εικόνα της είναι απογοητευτική, με τον προπονητή να είναι αυτός που "πλήρωσε" το μάρμαρο των αποτελεσμάτων.

Το οξύμωρο στην υπόθεση Ρανιέρι είναι η επίσημη ανακοίνωση της διοίκησης περί στήριξης του Ιταλού τεχνικού μερικές μέρες πριν τη λύση της συνεργασίας των δύο πλευρών. Αποτελεί μέγιστη ύβρις και αγνωμοσύνη να απομακρύνεται κατ'αυτόν τον τρόπο ο άνθρωπος που έφερε το 1ο πρωτάθλημα στα 132 χρόνια ιστορίας της. Αλλά ακόμη κι αν η απόλυση αποτελούσε μονόδρομο, θα έμοιαζε πιο λογικό να πραγματοποιηθεί μετά την ήττα από τη Σουόνσι με 2-0 στο πρωτάθλημα, παρά μετά το 2-1 στην Ισπανία κόντρα στη Σεβίλλη. Σκορ που κρατά γερά τη Λέστερ στο κόλπο της πρόκρισης στην οκτάδα.

Η διοίκηση έδρασε μεν παρορμητικά, αλλά με βάση το πνεύμα που επιτάσσουν οι καιροί μας. Ο Ρανιέρι πάλεψε μέχρις εσχάτων με το δράκο του παραμυθιού. Μόνο που σε αντίθεση με την προηγούμενη μάχη τους, εκείνος παρουσιάστηκε πιο δυνατός και μεγαλειώδης. Αυτό που έχει σημασία για το σύλλογο είναι να βρεθεί ένας νέος ήρωας, ώστε να σωθεί η ομάδα από τη διαφαινόμενη καταστροφή. Γιατί κανένας τίτλος δεν αποτελεί βάλσαμο όταν βρίσκεσαι κοντά στο φάσμα του υποβιβασμού και της αφάνειας.

Όποια κι αν είναι η κατάληξη της ιστορίας για τη Λέστερ, η απόλυση Ρανιέρι ήταν, είναι και θα είναι μια αποτρόπαια ποδοσφαιρική πράξη. Αποτελεί δείγμα ασέβειας προς τον άνθρωπο που χάρισε στο σύλλογο τη μεγαλύτερη επιτυχία της ιστορίας του. Μένει να δούμε με ποιόν τρόπο η ποδοσφαιρική Νέμεσις θα αποδώσει δικαιοσύνη και ποιες θα είναι οι συνέπειες για την ομάδα της Κεντρικής Αγγλίας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου