Όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει...εμπρησμός!

Είναι η είδηση που από χθες έχει ταράξει τα νερά της αθλητικής, και όχι μόνο, επικαιρότητας. Η φωτιά στο σπίτι του αρχιδιαιτητή Γιώργου Μπίκα, στην Ιερισσό Χαλκιδικής, ήρθε να προστεθεί στις μαύρες σελίδες του ελληνικού ποδοσφαίρου. Κάτι που αποδεικνύει για πολλοστή πως αυτοί που κάνουν κουμάντο κινούνται στο παρασκήνιο και όχι μπροστά από τις κάμερες.

                                                                           Γράφει ο Άρης Σταμόπουλος

Αν έπρεπε να βάλουμε έναν τίτλο που να καταγράφει με ακρίβεια αυτό το φαινόμενο, το "κλασικά και ελληνικά" θα ταίριαζε γάντι. Δεν είναι άλλωστε λίγες οι φορές που στο παρελθόν η ελληνική κοινωνία έχει έρθει αντιμέτωπη με τέτοιου είδους περιστατικά. Όποτε οι αποφάσεις της ΕΠΟ ή της ΚΕΔ έρχονταν σε αντιδιαστολή με τα συμφέροντα συγκεκριμένων ομάδων, φαινόμενα τραμπουκισμού, προπηλακισμού, απειλών κατά διαιτητών και ενίοτε...εμπρησμού της προσωπικής τους περιουσίας κάνουν συχνά πυκνά την εμφάνισή τους. Λες και ο διαιτητικός τους βίος σαν νέμεσις, θα μπορούσαμε να πούμε, τους καταδιώκει στην πολιτική τους ζωή.

Αυτές οι μαφιόζικες μέθοδοι πειθούς σε καμία περίπτωση δεν προέρχονται από τον οπαδικό χώρο των ομάδων. Όχι αυτοβούλως τουλάχιστον. Πίσω από κάθε "προειδοποίηση" συνήθως κρύβονται μεγαλοστελέχη των ίδιων των ομάδων. Ένας οπαδός, όσο άρρωστος κι αν είναι με την ομάδα του, από μόνος του να πάει και να βρει έναν διαιτητή και να τον απειλήσει στο ίδιο του το σπίτι είναι κομματάκι δύσκολο. Ή μήπως ήταν οπαδοί οι δύο τύποι με κράνη που χτύπησαν το κουδούνι στην οικία του διαιτητή Δαλούκα, το Νοέμβριο του 2010, εκτοξεύοντας απειλές για τη ζωή του ίδιου και της οικογένειας του; Σατανική σύμπτωση; Ο Δαλούκας λίγες μέρες νωρίτερα είχε υποδείξει αυστηρό πέναλτι υπέρ του Παναθηναϊκού στο "Κλεάνθης Βικελίδης". Αργότερα, όπως αποκάλυψε ο ίδιος ο Δαλούκας, δεχόταν για αρκετό καιρό απειλητικά τηλεφωνήματα. Έναν χρόνο αργότερα, το Σεπτέμβριο του 2011, δέχθηκε ευθέως εμετικές απειλές από το μεγαλομέτοχο του Ολυμπιακού Βόλου, κ. Αχιλλέα Μπέο, με σιχαμερό υβρεολόγιο.

Αντίστοιχο παράδειγμα αποτελεί και η υπόθεση του διαιτητή Κύρκου. Αμέσως μετά από ήττα του Ολυμπιακού στην Τρίπολη από τον Αστέρα με 2-0, στην οποία είχε διαιτητεύσει, άρχισαν οι απειλές κατά της ζωής του και οι ψυχολογικές πιέσεις περί απόσυρσης του από τους διαιτητικούς πίνακες της Λίγκας! Το ίδιο έχει συμβεί και με άλλους διαιτητές, οι οποίοι αν δε συμμορφωθούν με τις υποδείξεις της ελληνικής "Yakuza", συχνά-πυκνά έρχονται αντιμέτωποι με τις συνέπειες της ανυπακοής τους.

Βέβαια, η φωτιά στο σπίτι του Γιώργου Μπίκα δεν είναι πρωτοφανές φαινόμενο του ελληνικού γίγνεσθαι. Το Φεβρουάριο του 2012, άγνωστοι πυροδότησαν βόμβα στο αρτοποιείο που διατηρούσε ο γνωστός διαιτητής Πέτρος Κωνσταντινέας, στην Καλαμάτα. Το αρτοποιείο καταστράφηκε ολοσχερώς, ενώ προκλήθηκα σοβαρές υλικές ζημιές και στα διπλανά μαγαζιά. Από θαύμα δε θρηνήσαμε ανθρώπινες ζωές. Ο Κωνσταντινέας είχε διαιτητεύσει το ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός 2-1 και Ξάνθη-Ολυμπιακός 1-0, στο οποίο οι φιλοξενούμενοι είχαν δικαιολογημένα παράπονα για μη καταλογισμό πέναλτι στις καθυστερήσεις της αναμέτρησης.

Όπως καταλαβαίνετε, η απόφαση του Μπίκα να ανακαλέσει την παραίτηση του από το πόστο του αρχιδιαιτητή ξένισε συγκεκριμένη "κλίκα", η οποία και επιθυμούσε την παραίτηση του. Στην Ελλάδα, κάποιος που προσπαθεί να κάνει σωστά τη δουλειά του ερμηνεύεται ως εμπόδιο στα σχέδια ορισμένων...γκάνγκστερ. Όποιος εκτελεί τα "θέλω" τους επιβραβεύεται. Όποιος όχι, πρέπει να σωφρονίζεται.

Η κακή νοοτροπία, στην οποία είναι χτισμένο το ελληνικό ποδόσφαιρο, είναι αυτή που απωθεί τους υγιώς σκεπτόμενους να το παίρνουν στα σοβαρά και να συνεχίσουν να ασχολούνται με αυτό. Στην τελική, όλα έχουν να κάνουν με το συμφέρον. Οι μάσκες άρχισαν να πέφτουν...