Δευτέρα 28 Ιουλίου 2014

Ποδόσφαιρο, το νέο διπλωματικό όπλο!

«Η διπλωματία είναι η μητέρα του διεθνούς ζήλου» ανέφερε ο κορυφαίος Βυζαντινός διπλωμάτης, Δημ. Χρυσολωράς. Φράση, που επαναλαμβάνεται ανά τους αιώνες συχνά, με τελευταίο θύμα της το ποδόσφαιρο και πιο συγκεκριμένα το παγκόσμιο κύπελλο της Ρωσίας το 2018.

Γράφει ο Δημήτρης Σακελλάρης


Λίγες μέρες μετά την ενασχόλησή μας με το Ισραηλινής προελεύσεως σκάνδαλο της FIFA, μια νέα, πολύ ενδιαφέρουσα κατάσταση, διπλωματικής φύσης αυτή τη φορά, απειλεί να πυροδοτήσει θύελλες εντός των ποδοσφαιρικών τειχών. Αναφέρομαι φυσικά, στο αίτημα της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας της Ολλανδίας, που έχοντας τη στήριξη της εγχώριας κυβερνήσεως και των υπουργείων Εξωτερικών της Γερμανίας και του Ην. Βασιλείου, ζήτησε επίσημα την ανάκληση της διοργάνωσης του Μουντιάλ από τη Ρωσία, καθώς και την αποπομπή των Ρώσων αντιπροσώπων επί των ποδοσφαιρικών θεμάτων από τη χώρα.

Το σκηνικό της άνωθι ανακοίνωσης εκτυλίχθηκε με αφορμή φυσικά την αεροπορική κατάρριψη του Μαλαισιανού αεροσκάφους στα σύνορα της Ουκρανίας με τη Ρωσία. Αν και οι συνθήκες τόσο της πτήσης σε μία τόσο έκρυθμη περιοχή, όσο και της κατάρριψης δεν έχουν γίνει γνωστές, το σίγουρο είναι πως το γεγονός αποτέλεσε χρυσή διπλωματική ευκαιρία για τις συγκεκριμένες χώρες, να αδράξουν τη χρυσοφόρα διεξαγωγή του Παγκοσμίου κυπέλλου από έναν εμφανή (ξεκάθαρα) γεωστρατηγικό αντίπαλο. Και το συμπέρασμα εξάγεται εύκολα βλέποντας τη διαφορά ανάμεσα στο περιστατικό και την ημέρα της ανακοίνωσης.

Η συγκεκριμένη χρονική διαφορά, δε ξεπερνά ούτε τις τρεις μέρες πένθους που αποφάσισε το Ολλανδικό βασίλειο για τα θύματα του δυστυχήματος, γεννώντας αρκετά ερωτήματα μεταξύ των οποίων και κάποιους φόβους. Ερωτήματα, κυρίως για την πρωτόγνωρη πρόταση που χωρίς a priori αποδείξεις, ζητά οικονομικά μέτρα σε θέματα που η κυβέρνηση (όπως είπαμε και στο άρθρο της Παλαιστίνης) απαγορεύεται να επέμβει και φόβους, όπως του διπλωματικού διασυρμού των κρατών, σε περίπτωση που αποδειχθεί ότι το βλήμα ή η άδεια πτήσης ήταν Ουκρανικής προελεύσεως.

Μπαίνοντας στα ενδότερα του θέματος, θα συναντήσουμε τις δηλώσεις του αναπληρωτή πρωθυπουργού του Ην. Βασιλείου, Νικ Κλεγκ που ευθέως ζητά από τη FIFA να αρπάξει το Μουντιάλ από τη Ρωσία. «Θεωρώ ότι εάν (ο κ. Πούτιν) δεν αλλάξει πορεία, τότε δεν μπορεί να διατηρηθεί η ιδέα ότι η Ρωσία θα φιλοξενήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018» ήταν οι ακριβείς δηλώσεις του, για να συνεχίσει λέγοντας: «Το όμορφο παιχνίδι θα αμαυρωθεί από την άσχημη επιθετικότητα της Ρωσίας στα Ρωσο-ουκρανικά σύνορα»(BBC.uk). Τη συνέχεια δίνει ο Μάικλ Φουξ, αντιπρόεδρος του συντηρητικού μπλοκ στο γερμανικό Κοινοβούλιο δηλώνοντας «Η FIFA θα έπρεπε να σκεφτεί εάν η Μόσχα είναι ο κατάλληλος οικοδεσπότης, εάν δεν μπορεί να εγγυηθεί καν ασφαλείς αεροδιαδρόμους» προσθέτοντας ότι η Γερμανία θα μπορούσε να αναλάβει τη διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου «εάν χρειαστεί»(bild.de)!

Σε αντίθεση με τις προηγούμενες φορές, η απάντηση της FIFA, ήταν άμεση αλλά όχι σίγουρη. Ο ίδιος ο κ. Μπλάτερ, μέσα σε λίγες ώρες από την ανακοίνωση των Ολλανδών και τις εκ Δυσμάς δηλώσεις, απάντησε ότι η απόφαση για το παγκόσμιο κύπελλο είναι ειλημμένη, δεν αλλάζει εκτός πολύ σοβαρού περιστατικού (αντίστοιχο με τον κανονισμό της FIBA Europe που αφαίρεσε το Eurobasket από την Ουκρανία για το 2015), καταλήγοντας ότι το ποδόσφαιρο είναι άθλημα που ενώνει και κουβαλάει μαζί του το Ολυμπιακό πνεύμα που συνεπάγεται την ειρήνη(Bild.de).

Μέσα στο κείμενο της απάντησης που ξεπερνά τις 500 λέξεις, δεν αναφέρεται πουθενά καμία επίπληξη για τις χώρες που ενδύουν στα των έσω του ποδοσφαιρικού μηχανισμού καθώς δε φαίνεται πουθενά και η πρόθεση της FIFA για μελλοντική απαγόρευση στη χρησιμοποίηση του όρου στη διεθνή διπλωματία .

Εν τέλει, το συγκεκριμένο θέμα είναι σοβαρό και δείχνει ότι τελικά ακόμη και χώρες που δεν έχουν εμπλακεί ενεργά στο Ουκρανικό ζήτημα έχουν έτοιμα μέτρα και καταστάσεις οικονομικού οφέλους. «Η διπλωματία στηρίζεται σε περιστατικά, που ενώ δε σε αφορούν, μπορούν να σε ωφελήσουν», είχε δηλώσει ο πρωθυπουργός της Μ. Βρετανίας, πριν τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο· δήλωση με νόημα και διαχρονική αξία έναν αιώνα μετά.



2 σχόλια: