Γράφει η Δώρα Βελέντζα
Υπενθυμίζω πως τα μεγαλύτερα σκορ έχουν γίνει πράξη στην Αγγλία. Μεγάλα όχι μόνο σε θέμα έκτασης αλλά και σε έκπληξης. Άλλωστε στα χρόνια ύπαρξης της Πρέμιερ Λιγκ θα δείτε πολλές μικρομεσαίες στην λίστα των πρωταθλητριών. Πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι η Μπλακμπέρν. Η οποία τώρα βρίσκεται στην Τσιαμπιόνσιπ. Το παράδειγμα της Μπλακμπέρν δεν το ανέφερα τυχαία. Έγκειται σε ένα σύνηθες φαινόμενο. Ομάδες- πρωταθλήτριες σε μερικά χρόνια να υποβιβάζονται. Πριν κάποια χρόνια αυτό το φαινόμενο θα θεωρούταν σπάνιο. Στην μετά-Μπόσμαν εποχή είναι σαν μέρος της καθημερινότητας μας. Οι λόγοι πολλοί. Κακοδιαχείριση από διοικητικούς και μη. Κακή αγωνιστική απόδοση ακόμα και από παιχταράδες –βλέπε Σαραγόσα. Υπάρχουν και άλλοι λόγοι αλλά όχι τόσο βαρύνουσας σημασίας όπως αυτοί οι 2. Διότι επηρεάζουν άμεσα και έμμεσα την αγωνιστική εικόνα. «Θύμα» αυτών των 2 υπήρξε και υπάρχει φέτος η Μάντσεστερ. Βέβαια όπου κακοδιαχείριση τα λάθη στον μεταγραφικό σχεδιασμό.
Φυσικά και έγιναν λάθη. Ήταν μεγάλα μάλιστα. Κυρίως από την πλευρά του Μόγιες. Είσαι προπονητής μιας μεγάλης ομάδας. Πρέπει να έχεις εναλλακτικές λύσεις στο θέμα των μεταγραφών. Όχι να περιμένεις πότε θα ξινίσει ο τραχανάς στην πρώην ομάδα σου για να σου δώσει παίκτη. Ο Μόγιες από την πρόσληψη του είχε εμμονή με συγκεκριμένους παίκτες. Δείτε την περίπτωση Φελα’ι’νι. Η μεταγραφή ήταν σαν το εκκρεμές όλο το καλοκαίρι και τον αγόρασε τελικώς την τελευταία μέρα των μεταγραφών. Επίσης το «ταλαιπωρούσε» όλο το μεταγραφικό παράθυρο με τον Μπέινς και στην τελική back-up του Έβρα δεν πήρε. Βλέπουμε όλοι πόσο στοιχίζει αυτό τώρα. Ένας φίλος πριν λίγο καιρό σε μια συζήτηση μας μου έκανε λόγο για ντεφορμάρισμα των αστέρων. Διαφωνώ εν μέρει. Όντως υπάρχουν παίκτες που είναι ντεφορμέ και δεν κάνουν κάτι για αυτό όπως ο Φαν Πέρσι. Μέχρι πρότινος ήταν στην κατηγορία και ο Ρουνέι. Παίκτες –βαρόμετρα στην αγωνιστική εικόνα. Μια ομάδα όμως –και δη μεγάλη – δεν πρέπει να στηρίζεται μόνο σε 2 παίκτες. Πρέπει να υπάρχουν εναλλακτικές σε περίπτωση ντεφορμάρισματος. Για να σας προλάβω υπάρχουν βέβαια. Απλά δεν μπορούμε να το δούμε εμείς. Γιατί; Διότι ο αγαπητός Μόγιες αλλάζει συστήματα και ενδεκάδες σαν τα πουκάμισα. Είναι γνωστό πως οι συνεχείς αλλαγές επηρεάζουν. Πως λοιπόν –για παράδειγμα – ο Κλεβέρλι θα μπορέσει να δείξει ότι είναι μια καλή εναλλακτική σε περίπτωση που ο Ρουνέι είναι πάλι ντεφορμέ; Φυσικά και να το έχει δείξει εμείς δεν μπορέσαμε να το δούμε γιατί πνίγηκε στην μετριότητα.
Δεν τρέχω αυταπάτες. Η Μάντσεστερ φέτος δεν πρόκειται να πάρει καλή θέση. Το πολύ Γιουρόπα Λιγκ και πολύ μας είναι με τέτοιες εμφανίσεις. Απλά επισημάνω πως πρέπει να μάθουμε από τα λάθη μας. Όπως κάνουν ας πούμε οι ομάδες στην πρώτη εξάδα. Βέβαια υπάρχουν και φορές που δεν μαθαίνουν ή δεν θέλουν να μάθουν. Στην περίπτωση της Τσέλσι ισχύει μετά βεβαιότητας το 2ο . Ο Μου (κατά κόσμον Special One) σπανίως θα παραδεχθεί λάθος του. Πάντα θα φταίνε οι άλλοι. Στις περισσότερες περιπτώσεις βέβαια ο «φταίχτης» είναι η διαιτησία – αγαπημένη συνήθεια του Μου άλλωστε. Δεν φταίει η διαιτησία κύριε Μούρινιο αν εσείς περιμένετε τον Έτο να βγάλει τα κάστανα από την φωτιά. Ούτε για το ότι η Μάντσεστερ Σίτυ κοιτά να ενισχύσει από την μεσαία γραμμή και πάνω και ποτέ την άμυνα. Αλήθεια ποια ομάδα στην εποχή μας που κάνει πρωταθλητισμό θα έπαιζε με βασικό τον Ντεμικέλις; Δεν είναι μόνο τα χρόνια –άλλωστε όλες έχουν έναν 35άχρονο στην άμυνα – αλλά οι ικανότητες. Ο Ντεμικέλις ήταν πάντα του 7 και ποτέ παραπάνω.
Αν μου ρωτάγατε να προβλέψω τον πρωταθλητή Αγγλίας – μη λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι υποστηρίζω την «μισήτη αντίπαλο»- θα έλεγα χωρίς δισταγμό την Λιβερπούλ. Είναι η μόνη που μαθαίνει από τα λάθη της επί των πλείστων. Ακόμα και όταν χάνει οι παίκτες αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους. Πότε δεν επικαλούνται αλλά – τουλάχιστον φέτος. Πέτυχε τζακ-ποτ με τον Ρότζερς. Είναι προπονητής που δεν αφήνει τίποτα στην τύχη. Η προϊστορία του σε μικρότερου επίπεδου ομάδες βγαίνει ως όφελος της Λίβερπουλ. Γιατί ξέρει να αντιμετωπίζει καταστάσεις χωρίς τον «πανικό» της μεγάλης ομάδας. Αν καταφέρει να σβήσει και το μεγαλύτερο «λάθος» της Λίβερπουλ θα μείνει στην ιστορία. Όπου «λάθος» η τραγική άμυνα. Κανείς από τους ήδη υπάρχοντες δεν είναι επίπεδου Λίβερπουλ. Μόνο ο Σάκχο και αυτός θέλει πολλά ψωμιά ακόμα. Γι αυτό κύριε Ρότζερς αυτό το καλοκαίρι επικεντρωθείτε στην ενίσχυση της άμυνας.
Δεν ξέχασα κάποιον. Απλά τις 2 λονδρέζικες μισητές αντιπάλους δεν τις ακουμπώ. Τόσο η Αρσέναλ όσο και η Τοτέναμ είναι ή του ύψους ή του βάθους. Την μια μπορούν να σε εκπλήξουν με την απόδοση τους και την άλλη να φάνε μια εξάρα από κει που δεν την περιμένουν. Όταν αποκτήσουν μια α’ σταθερότητα τότε θα ασχοληθώ μαζί τους. Θα τους αφιερώσω και άρθρο μάλιστα. Προς το παρόν όμως διατηρώ τις επιφυλάξεις μου. Ένα είναι το σίγουρο πάντως και να το θυμάστε. Το φετινό πρωτάθλημα όσο οδεύει προς την λήξη του θα είναι το πιο συναρπαστικό που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια. Έτσι όπως είναι τώρα μπορεί κάνεις να προβλέψει τον πρωταθλητή με σιγουριά ; Κανείς δεν παίρνει αυτό το ρίσκο και καλά κάνει. Γιατί όπως λέω και στον τίτλο δεν πρέπει να ξεγράφουμε κανέναν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου